Halep’teki durum dayanılmaz hale geldiğinde hayatlarını ve ailelerini kurtarmak için kaçan binlerce kişiden biri; “Ürdün’e savaştan kaçarak ilk vardığımızda Al Zatary kampında kaldık. İki engelli çocuğumuz olduğu için kamplarda yaşam gerçekten çok zordu. Özel ihtiyaçları var ve özel bakıma ihtiyaçları var. Onların sağlığı çok zayıf. Onları kampta kaybetmekten gerçekten çok korkuyordum”dedi. Eşi ise şöyle diyor; “Beş çocuğum var, ikisi serebral palsi hastası, ikizler ve anneleri doğumda zorlandılar, bu nedenle bu sağlık problemiyle doğdular”.

Sonuç olarak ,“İlk başta birkaç gün ağaçların altında kaldık, ulaştığımızda yaz mevsimiydi, güneş gündüzleri yakıyordu, geceleri çok soğuktu, çadır bulana kadar çok acı çektik. Bu birkaç gün hayatımdaki en zor günlerdi. Çadırdaki çocuklara özellikle hijyenlerine dikkat etmek çok zordu çünkü hijyen yoktu. İçme için neredeyse hiç yeterli olmayan çok az su vardı. Ta ki, Hayat Yolu Derneği bizi kampta ziyaret edene ve durumumuzun ne kadar zor olduğunu görünceye kadar, kiralık bir daireye taşınmak için diğer 100 aile arasından seçildik. Hemen hemen hepimiz hasta veya özel ihtiyaçları olan insanların olduğu ailelerdik. Yaptığınız iyilik çocuklarımın hayatını kurtardı.”